دانلود زیرنویس فیلم Camille 1936  یک فیلم درام رمانتیک آمریکایی محصول ۱۹۳۶ از مترو-گلدوین-مایر به کارگردانی جورج کوکور و تهیه کنندگی ایروینگ تالبرگ و برنارد اچ هیمن بر اساس فیلمنامه ای از جیمز هیلتون، زوئی آکینز و فرانسیس ماریون است. این تصویر بر اساس رمان ۱۸۴۸ و نمایشنامه ۱۸۵۲ La dame aux camélias اثر الکساندر دوما است. گرتا گاربو، رابرت تیلور، لیونل بریمور، الیزابت آلن، جسی رالف، هنری دانیل و لورا هوپ کروس در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند. فروش آن ۲,۸۴۲,۰۰۰ دلار بود.

برای دانلود زیرنویس اینجا کلیک کنید

زیرنویس فیلم Camille 1936 مارگریت گوتیه زیبا (گرتا گاربو) یک زن برجسته معروف است که در نیمه‌موند پاریس اواسط قرن نوزدهم زندگی می‌کند. پیرایش دوورنوی (لورا هوپ کروس)، پیرایشگر و خیاط مارگریت، یک مأموریت در تئاتر با یک حامی بالقوه ثروتمند افسانه ای، بارون دو وارویل (هنری دانیل) ترتیب می دهد. مارگریت هرگز بارون را ملاقات نکرده است، و او برای مدت کوتاهی آرماند دووال (رابرت تیلور)، یک مرد جوان خوش تیپ با خانواده خوب اما بدون ثروت بزرگ، را با بارون اشتباه می گیرد. او آرماند را جذاب می یابد، اما وقتی اشتباه توضیح داده می شود، بدون تردید بارون را می پذیرد.

مارگریت با بی احتیاطی پول خرج می کند، گاهی از روی سخاوت، مانند زمانی که برای استخدام یک کالسکه قدیمی به تیمی از اسب ها پول می دهد، اما اغلب به این دلیل که سبک زندگی مجلل خود و شب های آخر رقص و نوشیدن را دوست دارد – و او می داند که روزهایش به شماره افتاده است. او مصرف دارد، که برای هرکسی که مانند او زندگی می کند حکم اعدام است. او دوره‌های بیماری شدیدی دارد و در یک دوره طلسم، تنها کسی که به خانه‌اش آمد، آرماند بود که گل داشت (بارون تصور می‌کرد در انگلستان باشد). او پس از بهبودی متوجه این موضوع می شود و او را به جشن تولدش دعوت می کند (بارون به تازگی برای اقامت طولانی در روسیه رفته است.) در طول مهمانی، مارگریت با طلسم سرفه به اتاق خواب عقب نشینی می کند و آرماند نیز به دنبالش می آید. او ابراز عشق می کند، چیزی که او هرگز نمی دانست. کلیدی به او می دهد و می گوید همه را به خانه بفرست و بعداً برگرد. در حالی که او منتظر او است، بارون به طور غیر منتظره ای برمی گردد. او به نانین، خدمتکارش، دستور می دهد که پیچ در را شلیک کند. بارون، که به وضوح مشکوک است، با عصبانیت پیانو می نوازد، نه اینکه زنگ را کاملاً پنهان کند. او می پرسد چه کسی ممکن است دم در باشد و در حالی که می خندد، می گوید: “عاشقانه بزرگ زندگی من – شاید همین بوده است.”

در خانه خانواده آرمند در کشور، او از پدرش برای سفر و آماده شدن برای کارش در سرویس خارجی درخواست پول می کند. او نامه ای کوبنده برای مارگریت می فرستد (او کالسکه بارون را دید) اما وقتی او به اتاق های او می آید بلافاصله آشتی می کنند. او مینیاتوری از مادرش را می بیند و از اینکه پدر و مادرش ۳۰ سال است که یکدیگر را دوست داشته اند شگفت زده می شود. او با ناراحتی می گوید: “تو ۳۰ سال دیگر مرا دوست نخواهی داشت.” او پاسخ می دهد: “من تمام عمرم تو را دوست خواهم داشت” و آنها در آغوش می گیرند. محو شدن. محو دو نفرشان روی زمین، سر آرماند در دامان اوست. او می خواهد او را برای تابستان به کشور ببرد تا خوب شود. او به او می گوید که او را فراموش کند اما در نهایت موافقت می کند. با این حال، او ۴۰۰۰۰ فرانک بدهکار است که باید پرداخت شود. بارون پول را به عنوان هدیه فراق به او می دهد و وقتی او را به نشانه تشکر می بوسد به صورت او سیلی می زند.

آرماند او را به خانه ای در روستا می برد. مارگریت با شیر تازه و تخم مرغ و پیاده روی روستایی و عشق رشد می کند. با کشف اینکه قلعه بارون در همسایگی است، سایه ای ایجاد می شود. مارگریت به او می گوید که از پرودنس خواسته است همه چیز را بفروشد، همه چیز را بپردازد. “هرگز شک نکن که من تو را بیشتر از دنیا دوست دارم.” آرماند از او می خواهد که با او ازدواج کند، اما او قبول نمی کند.

زیرنویس Camille 1936 این داستان زمانی پایان می‌یابد که پدر آرماند (لیونل بریمور) به خانه می‌آید و با اذعان به اینکه عشق او واقعی است، از مارگریت التماس می‌کند که از پسرش دور شود، زیرا می‌داند گذشته او شانس او ​​را برای یک شغل یا حرفه یا جایگاهی در جامعه از بین می‌برد. وقتی آرماند به خانه برمی گردد، سرد و بی اعتنا است و به او می گوید که بارون منتظر اوست. راه رفتن او را بر فراز تپه تماشا می کند.

در پاریس، در یک باشگاه قمار، آرماند با بارون و مارگریت که بیمار است روبرو می شود. آرماند ثروتی از بارون در باکارا به دست می آورد و از مارگریت التماس می کند که با او بیاید. او دروغ می گوید و می گوید که بارون را دوست دارد. آرماند در یک دوئل بارون را زخمی می کند و باید شش ماه کشور را ترک کند. وقتی او برمی گردد، بیماری مارگریت بدتر شده است. او می گوید: «شاید بهتر باشد در قلب تو زندگی کنم، جایی که دنیا مرا نمی بیند. او در آغوش او می میرد.

بر اساس یک خبر در Daily Variety، MGM در نظر گرفته بود که فضای داستان معروف الکساندر دوما را به دوران مدرن تغییر دهد.  فیلم به دوران مدرن تغییر نکرد، اما تالبرگ می‌خواست فیلم حس معاصرتری نسبت به کامیل‌های قبلی داشته باشد. او می خواست مخاطبان فراموش کنند که در حال تماشای یک عکس “لباس” هستند. او همچنین احساس می کرد که اخلاق نسبت به کامیل های قبلی تغییر کرده است، و این واقعیت که مارگریت یک فاحشه بود دیگر آنقدر شرم آور نیست. در نتیجه، شخصیت گاربو نسبت به تولیدات قبلی دوست‌داشتنی‌تر شد. نوسازی داستان موفقیت آمیز بود.

در حین فیلمبرداری صحنه مرگ مارگریت، رابرت تیلور گرامافون خود را به اتاق رختکن گاربو آورد تا او بتواند صدای پل رابسون را پخش کند تا او را سر حال کند.

به قول جورج کوکور کارگردان Camille: “مادرم به تازگی مرده بود و من در آخرین لحظات هوشیار او آنجا بودم. فکر می کنم هوشیاری خاصی داشتم. ممکن است بدون اینکه متوجه باشم چیزی را به گاربو منتقل کرده باشم.” گاربو بعداً از حساسیت کوکور تمجید کرد: گاربو گفت: “کوکور به من دستور داد که چگونه دستانم را بگیرم.” او دیده بود که وقتی مادرش در حال مرگ دراز کشیده بود، چگونه دستانش را جمع کرد و تازه به خواب رفت.

ایروینگ تالبرگ تهیه کننده در حین تولید کامیل درگذشت. پس از پایان فیلمبرداری و شروع مراحل پس از تولید، لوئیس بی مایر برنارد هایمن را به عنوان تهیه کننده جدید فیلم منصوب کرد. هیمن دوباره برداشت‌ها را ترتیب داد، برخی صحنه‌ها را قطع کرد، یا صحنه‌هایی را از فیلم اصلی تولید تالبرگ ویرایش کرد. دقیقاً مشخص نیست که کدام صحنه ها ویرایش یا کات شده اند.

صحنه مرگ معروفی که می بینیم، نسخه اصلی نسخه اول فیلم نیست. در نسخه اصلی، گاربو روی تخت درگذشت، متن بیشتری برای گفتن داشت و قبل از مرگ دستانش را روی هم گذاشت. این صحنه اصلی مرگ گم شده است. کوکور فکر می‌کرد که واقعاً وقتی در شرف مرگ هستید، صحبت کردن چندان طبیعی نیست. بنابراین، آخرین صحنه گاربو سه بار بازنویسی و فیلمبرداری شد. در پایان‌های جایگزین اول و دوم، گاربو در بستر مرگ بود و حرف‌های کمتری برای گفتن داشت، اما باز هم راضی نبودند. آنها فکر می کردند که اینقدر حرف زدن برای یک زن در حال مرگ غیر واقعی به نظر می رسد. در سومین پایان جایگزین، گاربو باید حتی ساکت‌تر می‌شد و به آرامی در آغوش رابرت تیلور می‌رفت.

محصول ۱۹۳۶ کامیل هشتاد و چهارمین سالگرد نمایش اولیه آن در پاریس در سال ۱۸۵۲ بود. همچنین برای فیلم جدید نبود زیرا یک بار در سال ۱۹۱۵، دو بار در سال ۱۹۱۷، بار دیگر در سال ۱۹۲۱ با نازیمووا و رودلف والنتینو و آخرین در سال ۱۹۲۷ با نورما Talmadge.

آیتم های خبری در دیلی ورایتی و هالیوود ریپورتر در ۲۵ ژوئیه ۱۹۳۶، خاطرنشان می کنند که جان بریمور در ابتدا برای نقش بارون دووارویل انتخاب شد، اما یک حمله ذات الریه مانع از کار او بر روی این تصویر شد. برادر باریمور، لیونل، قرار بود جایگزین جان در این نقش شود. با این حال، چند روز بعد، گزارش شد که تغییر در انتخاب بازیگر منجر به انتساب لیونل بریمور به نقش مسیو دووال و انتساب هنری دانیل به بارون دو وارویل شد. فیلمبردار ویلیام دانیلز به اشتباه به عنوان یکی از بازیگران در نمودارهای اولیه تولید هالیوود ریپورتر ثبت شده است. کامیل اولین بازی بازیگر زن جوآن لزلی را که با نام واقعی خود، جوآن برودل ظاهر شد، نشان داد.

بخش “زوایای فروش” در مجله باکس آفیس، ۲۶ دسامبر ۱۹۳۶، نکاتی را برای فروش کامیل پیشنهاد کرد. به مدیران تئاتر توصیه شد که برخی از کامیل های معروف دهه های گذشته را به نمایش بگذارند، از جمله گاربو به عنوان آخرین بازیگری که به لیست بازیگران زن جاودانه پیوست. از گلفروشان محلی “نمایش کامیل” را به نمایش بگذارند. بررسی های قدیمی را از فایل های پشتی روزنامه های کلانشهر بیابید و آنها را همراه با بررسی داستان فیلم مدرن اجرا کنید. و دور ریختنی ها را به سبک برنامه های قدیمی «عصر چراغ گاز» چاپ کنید. بهترین “Catchlines” پیشنهادی برای فروش Camille، طبق باکس آفیس، عبارت بودند از:

کامیل اولین نمایش بزرگ خود را در ۱۲ دسامبر ۱۹۳۶ در تئاتر جدید پلازا در پالم اسپرینگز، کالیفرنیا انجام داد. بسیاری از افراد مشهور در این جشن که هر صندلی ده دلار هزینه داشت، شرکت کردند. تفرجگاه بیابانی پالم اسپرینگز با همه هیاهوی اولین نمایش فیلم زیر و رو شد. برخی از این فیلم برای بزرگداشت این جشن در سنگ دفن شد. رالف بلامی، که یک چهره مدنی برجسته و مالک باشگاه راکت در پالم اسپرینگز بود، استاد مراسم بود. شایعاتی مبنی بر اقامت گرتا گاربو در استراحتگاه صحرا و حضور در مراسم نمایش پخش شد، اما ثابت شد که این شایعات بی اساس هستند.

در اولین نمایش گالا، از کامیل استقبال پرشور شد. منتقدان آن را به عنوان بهترین اجرای تا کنون توسط گرتا گاربو، رابرت تیلور، لیونل بریمور و لورن هوپ کروس و بهترین اثر کارگردان جرج کوکور تحسین کردند. شور و اشتیاق به تصویر به عنوان ادای احترام به نبوغ مرحوم ایروینگ جی. تالبرگ تلقی می شد که ایده و مسئولیت تولید را بر عهده داشت. تالبرگ ۳۷ ساله درست قبل از اکران فیلم درگذشت.

طبق رکوردهای MGM، این فیلم در ایالات متحده و کانادا ۱،۱۵۴،۰۰۰ دلار، و در جاهای دیگر، ۱،۶۸۸،۰۰۰ دلار به دست آورد که در نتیجه سودی معادل ۳۸۸،۰۰۰ دلار داشت.

کامیل از زمان اکران با استقبال خوبی از سوی منتقدان مواجه شده است و نقش مارگریت عموما به عنوان بهترین بازی گرتا گاربو در صفحه نمایش در نظر گرفته می شود. از کامیل اغلب به عنوان یکی از برجسته ترین فیلم های سال ۱۹۳۶ نام برده می شود. Rotten Tomatoes 91% تایید را در میان ۱۱ منتقد گزارش می دهد.

تالبرگ هنگام تماشای صحنه‌ای از فیلم که در آن گاربو در یک تئاتر است، گفت: “جورج، او خیلی خوب است. فکر نمی‌کنم تا به حال او را به این خوبی ندیده باشم.” کوکور گفت: “اما ایروینگ، او فقط در جعبه اپرا نشسته است.” تالبرگ گفت: “او آرام است.” او باز است. نگرش جدید گاربو، تالبرگ را بر آن داشت که فیلمنامه را دوباره کار کند. تالبرگ به نویسندگان جدید گفت: «او هنرمندی جذاب است، اما محدود است. او هرگز نباید موقعیت‌هایی را ایجاد کند. او باید در آن‌ها رانده شود.